De vriezer moet leeg. Dat denk ik regelmatig. Ik hou ervan om altijd een flinke voorraad in huis te hebben. Vandaag heb ik de laatste kruisbessen uit de tuin verwerkt. Ik had nog een grote zak liggen.
Wij hebben 3 kruisbessenstruiken, maar eigenlijk eten we ze helemaal niet zo vaak. Ik vind ze vooral lekker als ze precies rijp genoeg zijn, zo van de struik.
Tijd om er eens wat mee te bakken.
In Engeland wordt veel met kruisbessen (gooseberry's) gebakken, m.n. rond Pinksteren.
In Engelse bakboeken kom je dan ook altijd wel een recept met kruisbessen tegen. Deze keer heb ik de kruisbessentaart van Janneke Philippi gemaakt, uit haar boek 'Mijn favoriete desserts'.
Deze kruisbessentaart is heel eenvoudig, een soort basistaart. De vulling is friszuur, het deeg goed, maar het blijft een beetje zacht. Ik zal volgende keer kiezen voor een ander deeg dat blind gebakken moet worden en wat krokanter wordt. Dan heb je meer contrast met de zachte vulling.
Kruisbessen zijn lekker met vlierbloesem, met amandelen en crème anglaise. Daar ga ik volgende keer mee experimenteren. Ik heb nog genoeg recepten voor kruisbessentaarten liggen die getest moeten worden.
Vissoep met brood vind ik heerlijk als maaltijd, vooral in het weekend.
Deze soep is makkelijk te maken. Nu heb ik zalm en gamba's gebruikt, maar witvis kan er natuurlijk ook in. Lekker met de wortel en venkel en de romige tomatenbasis.
Je kunt de Pastis weglaten, maar dat maakt het nu juist af, vind ik. Ik doe er eigenlijk liever nog wat meer in dan die ene eetlepel. Proef de soep maar eens zonder en met de pastis...
Het recept komt uit het boek 'Tip Culinair, het beste uit 25 jaar'. Ik heb het iets aangepast.
In ons favoriete restaurantje in Groningen 'Le Marronnier' bestel ik eigenlijk altijd dit voorgerecht. Toen we een paar jaren geleden in Frankrijk op vakantie waren heb ik deze salade ook in meerdere restaurantjes besteld (om te vergelijken). Er wordt dan vaak een lokale geitenkaas gebruikt. Nergens was de salade zo lekker als in Groningen. Met goede geitenkaas en een lekkere dressing met veel olijfolie is dit een simpel voorgerecht dat het altijd goed doet bij geitenkaasliefhebbers (moi). Belangrijk is dat de geitenkaas goed gegrild is aan de buitenkant en warm maar nog niet te zacht van binnen.
Ik zet de kaas op de stukjes stokbrood kort onder de grill in de oven, zodat de kaas warm wordt en het brood knapperig. Daarna gebruik ik een crème brûlée brander om de kaas nog wat verder te branden. Die geur alleen al...
Ik vind zo'n geitenkaasrolletje (Sainte Maure, Machère of kleine chèvre bûche) het lekkerst, omdat je daar dikke stukken van kunt snijden. Van een rolletje snijd ik dan 6 stukken voor 2 personen. Meer kaas dan brood dus.
Als ik ergens ijs koop, dan is het eigenlijk altijd yoghurtijs. Een bolletje is genoeg. Soms koop ik er nog een bolletje frambozenijs bij.
Ik dacht altijd: yoghurtijs is niet zo heel slecht. Maar volle yoghurt met slagroom en suiker.... tsja... Het bevat in elk geval minder calorieën dan roomijs.
Dit recept komt uit het boek 'Ijstijd' van Kees Raat en is heel eenvoudig om te maken als je een ijsmachine hebt. Je kunt het mengsel een dag van te voren maken. Na 30 minuten in de ijsmachine is het klaar.
Naturel vind ik dit ijs het lekkerst. We hadden er nu verse mango en blauwe bessen bij. Lekker zomers en verrukkelijk!
Voor de lunch hadden we vandaag een waldorfsalade met druiven. Lekker met een geroosterd broodje. In de winter maak ik de salade ook wel eens met reepjes knolselderij in plaats van bleekselderij.
Eenpersoons taartjes zien er altijd zo mooi uit. In het boek van Ottolenghi staan heerlijke tartelettes, zoals ze ook wel genoemd worden. Die heb ik ook al eerder gemaakt.
Deze kleine taartjes leken me lekker omdat er pistachenootjes in het deeg worden verwerkt én in de marscarponecrème waarmee ze gevuld worden. En dat gecombineerd met aardbeien (of frambozen): dat kan alleen maar lekker zijn!
Het is handig om bakvormpjes te gebruiken met een losse bodem. Dan kun je de het taartje makkelijk uit de vorm halen.
Ik had nog een klein beetje mascarpone-pistachecrème over. Dat heb ik op een beschuitje gesmeerd en belegd met aardbeien: lekker, net een gebakje!
Dit recept heb ik uit het boekje 'Bistro, de mooiste desserts'. Ik heb het recept iets aangepast
Deze geroosterde aardappeltjes zijn heel makkelijk te maken. De cajun-kruidenmix maakt ze lekker spicy. Al staat in het originele recept nog meer cayennepeper, ik vind dit wel genoeg.
Prima bij een gebakken visje, geroosterd kippetje of een bbq.
Je zou ook een potje cajunkruiden in de supermarkt kunnen kopen, maar het idee van het boek waar dit recept uit komt, is dat je de mix juist zelf maakt.
'Koken met Karin, zónder pakjes en zakjes' is een leuk boek (haar andere boeken ook trouwens) met eenvoudige gerechten die je zonder kant-en-klare ingrediënten/mixen/kruidenpasta's maakt.
Een vriendin vertelde me dat ze deze heerlijke gehaktballetjes had gemaakt uit het boek 'Jeruzalem' van Ottolenghi. Uit dit boek heb ik nog niet veel gerechten gemaakt; tijd om daar verandering in te brengen.
Ik had nog niet eerder gehoord of gelezen over het baharat specerijenmengsel. Dit is een Arabisch specerijenmengsel dat wordt gebruikt om vlees, vis, stoofschotels en verschillende gerechten van peulvruchten en granen te kruiden.
Je kunt het kant-en-klaar kopen of zelf maken in een specerijenmolen of vijzel. Ik heb alle ingrediënten in een specerijenmolen tot poeder gemalen. Zo'n molentje gebruik je niet vaak, maar ik ben toch altijd blij dat ik zoveel apparaten en kookgadgets in de kast heb staan voor het geval dat. Het komt altijd een keer van pas en hoe eerder je het koopt, hoe langer je er plezier van kunt hebben. (Met die gedachte stap ik ook altijd een kookwinkel binnen).
Weer een typisch Ottolenghi gerecht. Veel ingrediënten, het kost wel wat tijd om te maken (ook omdat ik de specerijenmix nog zelf heb gemaakt) en het was ontzettend lekker.
Dus zeker de moeite waard om te maken. De gehaktballetjes zijn heerlijk zacht en gekruid. Zo lekker heb ik ze niet vaak gehad. We hadden een paar balletjes over; ze zijn in de koelkast niet lang veilig.
Deze hoeveelheid zou genoeg kunnen zijn voor 4 personen (20 gehaktballetjes).
Maar zoals wel vaker bij Ottolenghi: met z'n 2en lukt het ook prima.
Gevulde groente ziet er altijd feestelijk uit en het is makkelijk om voor veel mensen te maken. Meestal gebruik ik daarvoor paprika's, courgettes of aubergines. Deze keer is de vulling een vegetarische couscous, maar met gehakt of rijst is ook lekker.
Dit recept zag ik op de blog van Caroline voorbij komen. De vulling is heerlijk: zoet van de abrikozen, zout van de feta, crunchy door de hazelnoten en lekker gekruid. Een recept om te onthouden, vandaar dat ik 'm nu op m'n eigen blog zet. En zoals Caroline ook al zei: als je een dubbele hoeveelheid couscous maakt, heb je de lunch voor de dag erna ook klaar! We hebben deze paprika's gisteren gegeten, dus rara wat eet ik over een paar uurtjes... :)
Een makkelijke pasta; daar kun je niet genoeg recepten van hebben.
Deze voorjaarspasta zag er zo mooi fris uit met de kleur van de chorizo en de groene erwtjes. Binnen een handomdraai staat het eten op tafel. Zorg er wel voor dat je de chorizo mooi knapperig bakt, dat maakt het juist zo lekker.
Het recept is van Donna Hay.
