Warme salade van paddenstoelen en geroosterde pompoen

Een heerlijke herfstsalade die je ook kunt maken met andere kaas, zoals geitenkaas of Parmezaanse kaas. Lekker met brood als lunch.
Het recept komt uit het boek 'Veg' van Hugh Fearnley-Whittingstall. In dit boek wordt veel koolzaadolie gebruikt, in plaats van olijfolie. Koolzaadolie is hetzelfde als raapzaadolie of canola. Deze olie is rijk aan overzadigde vetzuren en heeft een iets notige smaak.
Op de BBC gebruiken ze deze olie ook steeds vaker en ik zelf ook. Voor Italiaanse gerechten gebruik ik uiteraard alleen olijfolie.

Volkorenbrood met lijnzaad

Het werd weer eens tijd om een nieuw broodrecept te testen. Dit recept vond ik op de blog 'Xandra bakt brood'. Een leuke blog over broodbakken met gevarieerde recepten en een goede uitleg. Ik heb gekozen voor dit gezonde brood met volkorenmeel en lijnzaad. Lijnzaad is goed voor de spijsvertering en bevat omega 3 en 6, vitamine B1 en 2, calcium, magnesium, zink én kalium. Een goede toevoeging dus.
Je kunt het brood in een klein broodbakblik bakken van 20x10x7 cm, maar ik heb mijn rijsmandje gebruikt voor een brood van 500 gram.
Het brood is luchtig geworden en de korst mooi knapperig. Ik was erg tevreden en zal dit brood zeker nog een keer gaan bakken.

Pompoensoep met mangochutney

Op veel blogs en in culinaire tijdschriften komt op dit moment de pompoensoep weer voorbij. En dat is niet zo gek in oktober, het is een echte herfstgroente.
Er zijn zoveel variaties, en ook al vind ik dit recept heerlijk, ik blijf toch steeds nieuwe recepten proberen. Je zou toch zeggen dat je op een gegeven moment een lijst met favoriete recepten hebt en deze blijft maken, omdat je weet dat het goed is. Maar nee, zo werkt het niet. In tijdschriften en kookboeken weten ze het weer net zo mooi te presenteren en op de foto te zetten dat je denkt 'dit is hét recept, dit móet ik maken'.

Deze soep heb ik gemaakt met een pompoen uit eigen tuin, een butternut. Deze pompoen is niet feloranje, maar wat gelig. Ook het vruchtvlees is lichter van kleur en minder zoet.
Volgende keer gebruik ik weer een oranje pompoen zoals Uchiki Kuri, Hokka of Red Kuri. De gewone oranje pompoen die je in de winkel koopt.
Ik vind dat pompoensoep oranje hoort te zijn, net of smaakt het dan beter. De butternut vind ik lekkerder in een stoofschotel. Voor soep moet de pompoen een zoete en nootachtige smaak hebben en dat heeft deze pompoen minder.

Appel-kaneeltaart

Een makkelijk appeltaartje voor zondagochtend. Eigenlijk wilde ik een andere taart maken, maar dat deeg moest rusten en blind gebakken worden. Dan zou de taart niet voor koffietijd klaar zijn. En ik had juist zin in een stukje taart bij het eerste kopje koffie van de ochtend.
Vandaar dit makkelijke recept van Janneke Philippi, uit het boek 'Appeltaart'. Mijn doel is om alle recepten uit het boek te maken, ik denk dat ik bijna halverwege ben.

Eigenlijk is dit een basis appeltaart. Een eenvoudig deeg en een basisvulling. Het is leuker om er nog wat mee te variëren. Zo heb ik wat citroenrasp door het deeg gedaan, daar wordt het lekker fris van.
De vulling bestaat alleen uit appel, kaneel en suiker. Wij vonden het een heerlijk fris taartje met een knapperige korst. Maar we vonden het toch wat kaal. Dus volgende keer nog wat noten er doorheen of er bovenop. Of wat amandelspijs op de bodem. Of rozijnen, als je dat lekker vindt (ik niet zo).
Ik test volgende keer eerst weer een ander recept van Janneke.

Dit recept laat wel zien dat je appeltaart dus echt niet uit een pakje hoeft te maken, want het is heel eenvoudig zelf te maken.

Witlofschuitjes met appel en amandel

Vandaag een makkelijk voorgerechtje. Witlofschuitjes presenteren altijd leuk, ook als borrelhapje, en je kunt eindeloos variëren met de vulling. Met Kerst heb ik ze eens gemaakt met gerookte makreel, lente-ui en tuinkers. Ook heerlijk.
In het boek 'Veg' zag ik een recept staan met peer en geroosterde amandel. Dit is een variatie daarop.

De amandelen worden gekaramelliseerd, waardoor ze lekker knapperig en zoet-zout worden. Je moet wel blanke ongezouten amandelen gebruiken. Ik heb altijd een grote pot amandelen van de natuurwinkel staan.
De witlof is bitter, de amandelen krokant en zoet en zout, de appel fris en dressing met mosterd scherp. En dat smaakt goed bij elkaar!

Pompoentaartjes met wortel en geitenkaas

 

Deze pompoentaartjes van Ottolenghi had ik al een hele tijd in m'n hoofd zitten. Pompoen, wortel en geitenkaas gecombineerd in een Ottolenghi recept: dat kan niet anders dan lekker zijn.
En er is weer een eigen pompoen uit de tuin gebruikt.

Het kost echt enorm veel tijd om deze taartjes te maken, dat viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Maar de smaak.... echt fantastisch! Dit is nou precies waar ik van houd. Wat een goddelijke combinatie. Het deeg is mooi knapperig, het frisse van de wortel haalt de pompoen op, het hartige van de geitenkaas en de heerlijke romige bieslook-kaastopping. Echt super. Ze zijn lauwwarm het lekkerst. Maar koud mee naar het werk kan net zo goed. Deze kleine taartjes eet je zo uit de hand. Ook leuk voor een verjaardag. Al weet ik niet of iedereen hier van houdt.

Volgende keer maak ik het in een grote quichevorm, zodat je het in punten kunt snijden. Dat scheelt ook tijd, omdat je dan niet al die vormpjes blind hoeft te bakken.

Het deeg ga ik ook eens maken voor een andere quiche. Erg lekker met maanzaad.

Dus als je tijd overhebt en van Ottolenghi houdt: dit is een aanrader!

 

Kippenborst met tuinbonen en pancetta

Weer een gerecht uit het boek 'Het Franse Brasserie kookboek' van Daniel Galmiche.
De tuinbonen komen uit onze moestuin. In de vriezer liggen enkele zakken met eigen oogst, dus we kunnen nog even vooruit.
De combinatie van tuinbonen en pancetta is heerlijk bij de kip. Erbij hadden we geroosterde krielaardappeltjes.

Ingrediënten, voor 2 personen
2 kippenborsten (liefst met bot en vel)
200 gram gedopte tuinbonen
1 eetl zonnebloemolie
3 eetl roomboter
1 teentje knoflook, ongepeld en geplet met een mes
1 takje tijm
6 sjalotjes, gepeld en gehalveerd
snuf suiker
50 gram pancetta, in blokjes
1 theel tijmblaadjes
4 eetl kippenbouillon (of water)
zout en versgemalen peper

Bereiding
Blancheer de tuinbonen 20 seconden in kokend water. Giet ze af, en spoel af met koud water. Verwijder de buitenste vliesjes van de bonen en gooi deze weg. Het dubbeldoppen is wel even een werkje, maar de boontjes worden er lekkerder van en veel mooier groen.

Verhit de olie in een koekenpan met dikke bodem. Bestrooi de kipppenborsten met peper en zout en bak ze op de velzijde 8 minuten, of tot ze goudbruin en knapperig zijn. Keer ze om, voeg een eetlepel boter, het takje tijm en de knoflook toe.
Zet het vuur lager en bak alles nog 8 minuten. Leg de kip apart op een bord en bedek met aluminiumfolie.
Houd de pan apart om later de jus te maken.

Bak ondertussen in een eetlepel boter de gehalveerde sjalotjes op matig vuur in 5-6 minuten tot ze licht goudbruin zijn. Schep regelmatig om.
Bestrooi ze met peper, zout en de suiker, voeg 4 eetl water toe en stoof alles met de deksel op de pan in ongeveer 12 minuten op laag vuur. Haal ze uit de pan.

Bak vervolgens de blokjes pancetta in dezelfde pan in ongeveer 4 minuten tot ze knapperig zijn.
Doe de tuinbonen, sjalotjes en de tijm erbij en warm het nog iets op.

Schenk voor de jus de bouillon in de pan waarin de kip gebakken is. En laat een paar minuten koken. Roer de aanbaksels los zodat ze jus donkerder wordt. Roer er nog een eetl boter door tot de jus mooi glanst.

Haal de kippenborsten van het bot af, snijd ze in dikke plakken en schik ze op 2 borden. Verdeel het tuinbonen-pancettamengsel erover en schenk er wat jus omheen.

Bruschetta met vijgen, gorgonzola en rucola

We aten vandaag bruschetta met vijgen en gorgonzola en daarbij pompoensoep.
Een makkelijke maaltijd dus en ook wel herfstig.
Op vrijdag koop ik op de markt wel eens een lekker brood, zoals ciabatta. Wat we vrijdag niet eten, eten we daarna in het weekend meestal als bruschetta. Of ik vries het brood, alvast in plakken gesneden, zaterdag of zondag alsnog in. Dat oude brood kan dan later zo uit de vriezer de oven is. Altijd handig om in huis te hebben, voor als je onverwacht bezoek krijgt en wat borrelhapjes wilt maken.
 
Ingrediënten
ciabatta of ander lekker brood, in 8 schuine plakken gesneden
1 teentje knoflook, gehalveerd
100 gram gorgonzola
4 vijgen, elk in 6 partjes
1/2 zakje rucola
olijfolie
peper en zout uit de molen

Bereiding
Snijd de ciabatta in plakken doe ze in de grillpan tot ze aan beide kanten mooi geroosterd zijn. Wrijf het brood daarna aan beide kanten in met het gehalveerde teentje knoflook.
 
Snijd de gorgonzola in stukjes en de vijgen in partjes. Verdeel ze over de bruschetta.
Bestrooi met iets zout en druppel er wat olijfolie over.

Leg ze op een bakplaat en zet een paar minuten onder de hete grill tot de gorgonzola gesmolten is en de vijgen zacht. Verdeel de rucola over de bruschetta en bestrooi met extra peper en zout en druppel er nog wat olijfolie over.
 
 

Geitenkaassalade met walnoten en Franse vinaigrette

 

Als ik ergens ga lunchen kies ik vaak voor een broodje of salade met geitenkaas. Geitenkaas is denk ik mijn favoriete kaas, al is het maar afwachten wat voor soort kaas je krijgt. Het moet niet te jong, romig en zacht zijn, maar juist wat korrelig en brokkelig met een korst die naar geit smaakt.
De bettine van de AH is me veel te mild. Bij de Hanos verkopen ze een heerlijke chèvre buche met echte geitensmaak.

 

Toevallig zag ik gisteren op de blog van Karin (huistuinenkeukenvertier.blogspot.nl) ook een geitenkaassalade voorbij komen. Ik weet dat zij er ook erg van houdt.

Deze versie komt uit het boek 'Het Franse brasserie kookboek' van Daniel Galmiche. Deze kok komt wel eens in Saturday Kitchen koken, zodoende wist ik dat dit kookboek zou verschijnen. Het is dan natuurlijk afwachten of het ook in Nederland wordt uitgegeven.  Van de buitenkant ziet het er misschien niet zo aantrekkelijk uit, maar er staan prachtige foto's in en veel klassiekers. Gewoon een mooi boek voor in de kast tussen de andere Franse kookboeken.

 

Aan de Franse vinaigrette heb ik nog knoflook toegevoegd. Dat is wel zo lekker.

 

 

Ingrediënten

1 klein strokje witlof witlof

1 kleine radicchio of roodlof

handje rucola

een handje walnoten

zoveel geitenkaas als je lekker vindt

 

Franse vinaigrette

2 theel dijonmosterd

2 eetl rode of witte wijnazijn

2 eetl water

125 ml olijfolie

1 teentje knoflook, geperst

peper en zout

 

Bereiding

Maak de vinaigrette door alle ingrediënten met een garde door elkaar te kloppen tot er een romige emulsie ontstaat.

 

Rooster de walnoten een paar minuten in een hete pan tot ze knapperig worden. Bestrooi met iets zout en laat afkoelen.

 

Verdeel de witlof en radicchio in aparte blaadjes en verdeel ze over 2 borden. Leg er een toefje rucola bovenop. Verdeel de walnoten over de salade, brokkel de kaas er omheen en giet er voldoende vinaigrette over.

De overgebleven vinaigrette kun je afgedekt nog een week in de koelkast bewaren.

 

 

 

Frisse citroentiramisù met amaretti

Vorige week heb ik het nieuwe kookboek van Janneke Philippi gekocht:  'Mijn favorieten desserts'. Uit haar appeltaartenboek heb ik al veel recepten gemaakt. Ik keek dan ook uit naar haar nieuwe boek: het is in een woord geweldig.
Groot, zwaar, prachtige foto's en heerlijke recepten. Echt een aanrader! En dan hou ik nog niet eens zo van desserts...

Ik zag op verschillende blogs al recepten uit het boek voorbij komen. Ik heb de frisse citroentiramisù gemaakt, omdat ik nog amarettikoekjes had liggen en wel van frisse desserts hou.
De bodem is gemaakt van amarettikoekjes die in citroensiroop gedrenkt zijn. Net zoals je anders langevingers in koffie en likeur doopt bij de gewone tiramisu.
De citroenmousse is heerlijk luchtig en fris van smaak.

Ik vond het een heerlijk dessert. Leuk om te maken en handig omdat het kleine eenpersoonsgebakjes zijn.
Nu het 's avonds weer donker is krijg ik het alleen niet zo mooi op de foto...

Ingrediënten, voor 4 personen
2 citroenen (biologisch)
2 blaadjes gelatine
75 gram suiker
3 eetl limoncello (citroenlikeur)
20 amaretti
250 gram marscarpone
50 ml slagroom
poedersuiker

Bereiding
Leg 4 kookringen met een diameter van 7cm op een met bakpapier bekleed plat bord. Vet de binnenkant van de kookringen in met boter of bakspray en bekleed ook met een reep bakpapier.
Boen 1 citroen schoon (gebruik bij voorkeur biologische citroenen) en rasp de gele schil eraf.
Pers beide citroenen uit en meet 100 ml sap af. Week de gelatine 5 minuten in een kom met koud water.

Breng de citroenrasp met het sap en de suiker in een steelpan tegen de kook. Roer tot de suiker is opgelost. Neem de pan van het vuur en voeg de limoncello toe. Je kunt dit ook weglaten, maar de citroensmaak wordt er nog beter van.
Doop 16 amaretti 1 voor 1 in de warme citroensiroop en leg ze als taartbodem in de kookringen.

Verwarm de resterende citroensiroop opnieuw. Knijp de gelatine goed uit en los de gelatine al roerende op in de hete siroop. Haal de pan van het vuur.

Klop met een garde of mixer de mascarpone met de slagroom tot een dikke, romige crème.
Voeg de citroensiroop toe en schep de citroenroom vervolgens op de amaretti.

Zet de tiramisu minstens 2 uren in de koelkast om op te stijven.
Zet ze voor het serveren op aparte bordjes, verwijder de kookring en het bakpapier.
Leg op elke tiramisù een amaretti en bestrooi met poedersuiker.

Paddenstoelenrisotto (risotto al funghi)

 
Mmm, paddenstoelen, ik hou van de aardse smaak. Heerlijk met pasta, kip of risotto.
Deze risotto al funghi maakt iedereen en eigenlijk is het niets bijzonders, maar wel erg lekker. Laatst zag ik Georgio Locatelli op de BBC en zijn versie heb ik deze keer gemaakt.

Ik gebruik altijd 'carnaroli  superfino' rijst voor mijn risotto. Maar niet alleen de rijst is belangrijk, ook de boter en Parmezaanse kaas die je aan het einde toevoegt. Die zorgt ervoor dat het heerlijk romig en smeuïg wordt.
En zorg bij deze versie voor genoeg knoflook en peterselie door de gebakken paddenstoelen. Ik denk dat dit mijn favoriete risotto is.

Erbij hadden we een rucolasalade met tomaatjes, parmezaan en een dressing met balsamicoazijn.

 

Meringues met pistache en rozenwater

Ik had 4 eiwitten over en wilde eens de meringues van Ottolenghi (Het kookboek) maken. Ze zien er prachtig uit, maar om eerlijk te zijn vind ik meringues altijd veel te zoet. In een zwak moment heb ik wel eens zo'n grote meringue bij de V&D gekocht en dan had ik 1 of 2 happen gehad en vond ik het wel weer genoeg.

De combinatie met pistache en rozenwater is bijzonder, waardoor het niet alleen naar suiker smaakt.

Ze zijn vooral leuk om te maken. Als je van meringue houdt, dan is dit een aparte variatie.