Dit is een heerlijk citroentaartje uit het boek 'De Banketbakker' van Cees Holtkamp.
De vulling is romig en fris, maar niet te zuur. De bodem is krokant en de bovenkant net als een crème brûlée. Een mooi contrast met de vulling.
Natuurlijk gaat er wel wat suiker in om het zure van de citroen te compenseren.
Ik heb alleen wat minder suiker voor het karameliseren gebruikt dan in het recept stond vermeld.
Het boek 'De Banketbakker' is echt een aanrader. Alle klassiekers staan erin. Ik vind dit fonceerdeeg een ideaal deeg voor zoete taartjes.
Zelf zuurdesembrood maken. Dat stond al jaren op mijn to-do-list. Eerder heb ik wel eens een poging gedaan, maar het zuurdesem werd niet goed en ik begreep toen ook nog niet hoe het precies werkt met desem. Desem moet je voeden en actief laten worden voordat je het kunt gebruiken. En er moet altijd een beetje desem overblijven dat je weer kunt voeden en in de koelkast kunt laten rusten voor een volgende baksessie. Zo kun je het jaren lang gebruiken.
Inmiddels heb ik er meer over gelezen en houdt Karin van de blog huistuinenkeukenvertier me goed op de hoogte van haar ervaringen met zuurdesem. Daar worden elke week broden gebakken. Dit brood is haar favoriet en inmiddels ook die van mij! Van haar heb ik een desemstarter gekregen op basis van roggemeel. Rogge zorgt ervoor dat het brood meer die zurige desemsmaak krijgt dan wanneer je tarwedesem gebruikt.
Het originele recept komt uit het boek 'Brood uit eigen oven' van Levine van Doorne (http://uitdekeukenvanarden.blogspot.nl/).
Voor zuurdesembrood zijn zoveel verschillende recepten te vinden. Het komt er vaak op neer dat je lang moet wachten en soms de dag van te voren al moet beginnen met een voordeeg. Als je desem actief is kun je 's ochtends beginnen met dit brood, zodat het voor de lunch klaar is. Dat komt omdat er niet alleen zuurdesem wordt gebruikt, maar ook een beetje gist wordt toegevoegd. Daardoor rijst het brood sneller.
Je kunt uiteraard variëren met de vulling. Meestal gebruik ik walnoten en rozijnen. Met cranberry's en pecannoten is het ook lekker. Wat ik wel opvallend vind is dat er elke keer een paar rozijnen naar de buitenkant van het brood komen en daardoor snel te donker worden om te eten. Je kunt ze na het bakken makkelijk van de korst halen, dat is geen probleem, maar ik heb liever dat ze in het brood blijven zitten.
Dit is echt een superlekker brood, zo met roomboter of nog wat kaas erop. Hier kan geen krentenbol tegenop, en eigenlijk ook geen gebakje.
Als ik brood bak, dan maak ik meteen twee broden en vries dit in plakken in. Zo kan ik de hele week op het werk m'n eigen brood eten.
