Als ik een vegetarisch gerecht wil maken pak ik meteen de boeken van Ottolenghi erbij. Het nieuwste boek 'Plenty More' staat vol prachtige foto's en elke keer vallen me weer andere dingen op. Bij Ottolenghi wil ik het liefst de recepten precies volgen, omdat ik weet dat de verhoudingen altijd kloppen en ik ben ook benieuwd hoe hij het bedoeld heeft. Als ik het recept een tweede keer maak kan ik altijd wat aanpassen.
Nu zag ik een salade met broccoletti, haricots verts en peultjes met een zoete sesamsaus met tahin en tamari (=glutenvrije Japanse sojasaus). Ik was benieuwd naar de saus. Ik gebruik regelmatig tahin en ook sojasaus, maar nooit door elkaar. Weer wat ontdekt. Het doet me aan miso denken. In elk geval genoeg umami.
Om het wat simpeler te maken heb ik alleen broccoli gebruikt. We aten er gebakken zalm bij. Omdat het zo lekker was aten we het de dag erna weer. Alleen toen wilde ik wat te snel en was de broccoli nog te nat toen ik de saus erdoor schepte. Het wordt daardoor te waterig en de saus minder geconcentreerd. Laat de broccoli dus goed uitlekken.
PS: Karin: dit is echt een recept voor jullie! t Wordt tijd dat je het boek eens krijgt ;)
Een salade met een lekkere bite door de noten en de bleekselderij. De combinatie met gerookte kip, ananas en kerrie is super. De reden dat ik deze salade wilde maken is dat er in de dressing mangochutney wordt gebruikt. Ik heb altijd een potje in de koelkast staan, maar ben niet zo creatief om te bedenken wat ik er allemaal mee kan doen.
Kerrie en mangochutney lijken voor elkaar gemaakt. Onthouden dus.
Lekker als lunch met stokbrood. Het lijkt me ook een succes bij een bbq.
Dit recept kwam ik tegen in het tijdschrift 'Arts en Auto', april 2015. De verhoudingen heb ik iets aangepast en ik heb nog koriander toegevoegd. Geen must, maar wel lekker.
Vanochtend was de perfecte ochtend om wat te bakken. Ik was al vroeg in de moestuin bezig geweest en zag dat de rabarberplanten weer flink gegroeid waren. Misschien is het nog te vroeg om te oogsten, maar ik kon het niet laten om 3 stengels mee naar binnen te nemen toen het begon te miezeren.
Met dit gure weer is het heerlijk om de oven aan te zetten en wat lekkers te bakken. Het huis ruikt nu naar versgebakken cake met de eerste rabarber uit de tuin.
Het recept komt uit het boek 'Rutger bakt'. Een frisse cake met rabarber, vanille en citroen is toch veel lekkerder dan een gewone cake!
Een pissaladière is een uientaart met ansjovis uit Nice. Je komt verschillende soorten recepten tegen in de Franse kookboeken. Meestal worden er ook zwarte olijven en tijm gebruikt, soms ook tomaten. De naam komt van het woord pissalat: ansjovispasta. Deze pasta kun je ook in tubes kopen en eventueel over het deeg smeren voordat je de uien erover verdeelt.
Ik leg de hele ansjovisjes liever over de uien in een mooi ruitpatroon. Dan proef je ze beter en het staat ook veel mooier.
Zo'n tube ansjovispasta is wel makkelijk, maar je kunt net zo goed een ansjovisje uit een potje halen als je een wilt gebruiken als smaakmaker in bijvoorbeeld een saus. Een potje ansjovis in olie staat bij mij standaard in de koelkast. En als je niet veel nodig hebt voor een gerecht, dan is het makkelijker om een potje te gebruiken in plaats van een blikje.
Het was me onduidelijk welk deeg ik moest gebruiken. Korstdeeg of brooddeeg? In het bekende naslagwerk over de Franse keuken van Julia Child wordt korstdeeg zonder ei gebruikt. Dat recept heb ik deze keer aangehouden. Eerder heb ik brooddeeg gebruikt en ik herinner me dat het toen net een harde pizza was (vast verkeerd gebakken).
Dit is heerlijke hartige taart: de korst is wat kruimelig, de uien zacht en zoet en de ansjovis en olijven zout en hartig. Bij een quiche heb je vaak een vulling met room en eieren. Deze vulling bestaat vooral uit ui (en dat is groente!) dus minder vet en dus kun je gerust 2 stukken eten :).
De winterstop is voorbij: de kippen leggen weer eieren!
Een goede timing, zo voor de Paasdagen. Tijd om weer gerechten te maken met ei. Nu is dit niet echt een eigerecht, maar een aardappelsalade met ei is wel erg lekker voor Pasen. Zeker met gebakken zalm erbij.
De 'dressing' is een soort tartaarsaus, met kappertjes, ansjovis en dille. Die kun je als saus ook goed apart bij de vis serveren.
De slowcooker is hier een groot succes. Je kunt stoofgerechten natuurlijk prima in een stoofpan op het vuur of in de oven maken. En ik vind het altijd mooi om te zien als mijn grote zwarte Creusetpan op het vuur staat. Maar bij de slowcooker hoef je niet thuis te blijven, de temperatuur blijft constant en je hebt er geen omkijken naar. Het resultaat is tot nu toe altijd super: het vlees wordt heerlijk zacht en mals. Net of zijn de smaken meer geconcentreerd.
Deze keer een Franse runderstoof met rode wijn, kaneel, kruidnagel, Provençaalse kruiden en wortel. Met een boeuf en daube (runderstoof) kun je naar hartenlust variëren. Met spek, tomatenpuree, venkel, courgette, sinaasappelschil etc.
Deze versie vonden we verrukkelijk. Misschien wel lekkerder dan boeuf bourguignon...
ja echt! Het is ook nog eens minder werk om te maken.
Eerst wilde ik de kaneel en kruidnagel weglaten, maar het is juist lekker met.
Gebruik rundvlees met een beetje vet, zoals riblappen. En kies voor een volle rode wijn zoals Cotes du Rhône of Corbières.
Wij aten het een keer met aardappelen en boontjes en een keer met rijst. Als de saus maar goed in kan trekken. 'Het is verrukkelijk' hoorde ik een paar keer zeggen aan de andere kant van de tafel... dat zegt genoeg :) Dit moet ik vaker maken.
