Al eerder maakte ik een limoentaart, maar dit is de echte key lime pie!
Ik kreeg vorige week van mijn zusjes uit Florida de enige echte key lime juice van Kermit's. Kijk maar eens op Youtube, daar is ie wel te vinden.
Key limes zijn limoenen uit Florida. Ze zijn zuurder dan de limoenen die we hier kopen.
In Florida worden Graham crackers gebruikt voor de bodem. Die schijn je wel in NL te kunnen kopen maar ik heb ze nog nooit gezien. Het lijkt erg veel op digestive koekjes, dus die heb ik gebruikt.
Voor de vulling heb je lime juice, eidooiers en gecondenseerde melk nodig. Die blikjes zijn lang houdbaar en kun je dus altijd in huis hebben.
De taart is makkelijker te maken dan ik dacht. De bodem hoef je niet voor te bakken.
De vulling is binnen een paar minuten klaar. En je hoeft de taart maar 15 minuten te bakken. Het is bijna een voorraadkasttaart!
Volgens m'n zusjes was deze versie minstens zo lekker als in Miami...
Nou, dan is ie goed gelukt!
Deze pasta eten we al jaren, maar ik kwam erachter dat het recept nog niet op m'n blog stond. Het is weer zo'n gerecht waar we van zeggen: mmm, dit moeten we echt vaker eten. Het is ook nog eens makkelijk en snel te maken.
Het is weer tijd voor asperges. De witte asperges hebben we nog niet gehad, maar met de groene heb ik al wel weer wat gerechten gemaakt. Misschien vind ik deze nog wel lekkerder ook. En wat ook meespeelt: je hoeft ze niet te schillen. Makkelijk dus.
Deze quiche is snel te maken en erg lekker. De prosciutto bovenop wordt mooi krokant. Je kunt hier trouwens ook andere rauwe ham voor gebruiken.
Ik heb gekozen voor een langwerpige bakvorm, zodat je er repen van kunt snijden. Dat presenteert leuk als borrelhapje.
Een lekker borrelhapje dat er best feestelijk uit ziet, of niet?
Ik eet zo een stuk Boursin op en vind het ook heerlijk in een pastasaus. Het is wat steviger en veel lekkerder dan een goedkoop bakje kruidenkaas. Ik zou voor dit hapje dan ook niet een ander merk kopen.
Dit hapje is een van de meest bekeken recepten op de blog van Caroline.
In de vriezer liggen altijd kippendijen of -poten. De dijen gebruik ik meestal in plaats van kipfilet. Het vlees is veel smakelijker en minder droog dan filet. Met de poten kun je alle kanten op.
Ik vind het een fijn idee dat ik altijd ingrediënten in huis heb om een stoofpot in de slowcooker te maken. Kippensoep is ook zo gemaakt. Je ziet dan recepten waar een hele kip gebruikt wordt, maar waarom niet alleen met poten of drumsticks.
Meestal maak ik Hollandse kippensoep. Maar wij vinden deze versie veel lekkerder. Het is echt een maaltijdsoep en het lijkt op minestrone, maar dan met kip.
En zoals bij alle soep: de dag erna is de smaak nog veel beter.
Dit is eens wat anders dan Mexicaanse wraps uit de oven. En het is ook nog gezonder.
De kip wordt met het Arabische specerijenmengsel ras el hanout gekruid. Dat gebruik ik eigenlijk niet zo vaak, maar toevallig had ik laatst en nieuw bakje gekocht bij de Souk.
Het is een mengsel van meer dan tien verschillende specerijen en het is vrij pittig. Heerlijk om kip mee te kruiden.
Deze keer aten we de wraps als lunch, maar je kunt ze ook oprollen, in dikke plakken snijden en als borrelhap serveren. Meestal zie je dan wraps met gerookte zalm en kruidenkaas, maar daar ben ik eerlijk gezegd al lang op uitgegeten.
Het recept komt uit het boek 'Persiana' van Sabrina Ghayour. Een boek met recepten uit het Midden-Oosten. Al jaren een van mijn favoriete keukens.
Met de verhoudingen in het recept komt het niet zo precies. Zelf vind ik granaatappelmelasse (te koop in een Midden-Oosterse supermarkt) snel te zoet en snoepachtig, dus ik heb maar een klein beetje gebruikt.
Dit is weer een snel pastagerecht voor door de week. Wij vonden het ontzettend lekker en ik ga het zeker vaker maken. Gerookte zalm met een romige saus en ook fris door de wijn, kappertjes en limoen. Het lijkt me ook heel geschikt voor als er mensen komen eten. Dit is makkelijk om te maken en ook wel een beetje feestelijk. Een fles chardonnay erbij en je bent klaar!
Het recept vond ik op de blog violetkookt.nl. Ik heb het iets aangepast.
I
k had mezelf voorgenomen om geen dadels meer te eten, toen ik laatst in een aflevering van 'Keuringsdienst van Waarde' zag dat er regelmatig insecten en larven in dadels zitten.
Maar toen ik dit recept kreeg van een collega was ik toch wel heel benieuwd naar de smaak. Het is een platte koek en het lijkt wel wat op boterkoek. Makkelijk om te maken, want je hoeft de oven niet te gebruiken.
Echt super lekker met de kokos erbij!
Dit is mijn favoriete salade op dit moment. Echt een heerlijke combinatie en weinig werk om te maken. Je hoeft alleen de venkel kort te grillen.
De veldsla is zacht, de peer zoet en zacht, de gegrilde venkel en walnoten hebben een bite, en de kaas is zout en romig. Mjam. Hier hoef je niet eens brood bij.
Je kunt in plaats van Blue Stilton ook een andere blauwe kaas gebruiken.
Deze winter heb ik mijn slowcooker heel vaak gebruikt. Een stoofpot is makkelijk om te maken, je hebt er geen omkijken naar en je kunt meteen een grote hoeveelheid maken. Ik maak meestal een gerecht voor 6 personen. Al komt het er vaak op neer er maar voor 4 personen overblijft, omdat een zekere persoon hier in huis regelmatig in de pan te vinden is.
Op de Belgische zender Eén kijk ik wel eens het kookprogramma 'Dagelijkse kost' van Jeroen Meus. Voor de 1000ste uitzending werd een enquête gehouden onder de Belgen: wat eten ze het liefst. Dat bleek Vlaams stoofvlees met frieten te zijn. Een klassieker.
Ik heb het nu een paar keer gemaakt en wij vinden het heerlijk! En dan vooral met friet en sla erbij. Dit vlees is wat zoeter door het bier en de appelstroop.
Zoete aardappels zijn gezond en lekker. Het liefst rooster ik ze in de oven of maak er frietjes van, als bijgerecht. In dit romige soepje passen ze erg goed bij het kruidige van de garam masala en kerrie. Kokosmelk past daar natuurlijk heel goed bij.
Een heerlijk zacht en kruidig soepje!
Het recept komt uit 'Veg', van Hugh Fearnley-Whittingstall.
Het is een tijdje geleden dat ik wat op m'n blog heb gezet.
Er wordt nog volop gekookt, maar ik was even niet gemotiveerd om er foto's van te maken en het uit te typen. Het speelt ook mee dat het in de winter vaak al te donker is als de foto gemaakt moet worden. En met een dreumes in huis die tussen 17-19 uur veel aandacht vraagt wordt het ook niet beter.
Tijd om het weer op te pakken!
Dit recept maak ik al sinds m'n studententijd en we eten het regelmatig. Je kunt de geitenkaas vervangen door feta, of evt alleen parmezaanse kaas gebruiken.
Deze hoeveelheid ruim voldoende voor 2 personen.
Vanochtend stond de oven al om half negen aan. Voor bij de koffie wilde ik een kersttulband maken. Niet te ingewikkeld en zwaar, maar wel kerstig door de gedroogde cranberries en fris door de citroen. De roomkaas in het beslag zorgt voor een zacht en romig resultaat.
Het is eigenlijk gewoon een cake, maar dan net wat feestelijker.
Het recept zag ik op de blog van Caroline. Ik heb de verhoudingen iets aangepast.
Dit is een heerlijk citroentaartje uit het boek 'De Banketbakker' van Cees Holtkamp.
De vulling is romig en fris, maar niet te zuur. De bodem is krokant en de bovenkant net als een crème brûlée. Een mooi contrast met de vulling.
Natuurlijk gaat er wel wat suiker in om het zure van de citroen te compenseren.
Ik heb alleen wat minder suiker voor het karameliseren gebruikt dan in het recept stond vermeld.
Het boek 'De Banketbakker' is echt een aanrader. Alle klassiekers staan erin. Ik vind dit fonceerdeeg een ideaal deeg voor zoete taartjes.
Zelf zuurdesembrood maken. Dat stond al jaren op mijn to-do-list. Eerder heb ik wel eens een poging gedaan, maar het zuurdesem werd niet goed en ik begreep toen ook nog niet hoe het precies werkt met desem. Desem moet je voeden en actief laten worden voordat je het kunt gebruiken. En er moet altijd een beetje desem overblijven dat je weer kunt voeden en in de koelkast kunt laten rusten voor een volgende baksessie. Zo kun je het jaren lang gebruiken.
Inmiddels heb ik er meer over gelezen en houdt Karin van de blog huistuinenkeukenvertier me goed op de hoogte van haar ervaringen met zuurdesem. Daar worden elke week broden gebakken. Dit brood is haar favoriet en inmiddels ook die van mij! Van haar heb ik een desemstarter gekregen op basis van roggemeel. Rogge zorgt ervoor dat het brood meer die zurige desemsmaak krijgt dan wanneer je tarwedesem gebruikt.
Het originele recept komt uit het boek 'Brood uit eigen oven' van Levine van Doorne (http://uitdekeukenvanarden.blogspot.nl/).
Voor zuurdesembrood zijn zoveel verschillende recepten te vinden. Het komt er vaak op neer dat je lang moet wachten en soms de dag van te voren al moet beginnen met een voordeeg. Als je desem actief is kun je 's ochtends beginnen met dit brood, zodat het voor de lunch klaar is. Dat komt omdat er niet alleen zuurdesem wordt gebruikt, maar ook een beetje gist wordt toegevoegd. Daardoor rijst het brood sneller.
Je kunt uiteraard variëren met de vulling. Meestal gebruik ik walnoten en rozijnen. Met cranberry's en pecannoten is het ook lekker. Wat ik wel opvallend vind is dat er elke keer een paar rozijnen naar de buitenkant van het brood komen en daardoor snel te donker worden om te eten. Je kunt ze na het bakken makkelijk van de korst halen, dat is geen probleem, maar ik heb liever dat ze in het brood blijven zitten.
Dit is echt een superlekker brood, zo met roomboter of nog wat kaas erop. Hier kan geen krentenbol tegenop, en eigenlijk ook geen gebakje.
Als ik brood bak, dan maak ik meteen twee broden en vries dit in plakken in. Zo kan ik de hele week op het werk m'n eigen brood eten.
Met een vijgensalade maak je mij altijd blij. Ook deze versie van Ottolenghi is weer een succes. Al twijfelde ik eerst wel, omdat er veel suiker in gebruikt wordt om de vijgen en sinaasappel te karamelliseren. Je kunt gerust wat minder suiker gebruiken, vind ik.
De vijgen zijn zoet, de sinaasappel fris, de feta zout en de dressing kruidig. Met de rucola krijgt het nog iets pit. Ja, alle smaken komen aan bod en dat maakt het zo lekker.
Dit recept komt uit zijn boek 'Plenty More'. Daar wil ik eerst nog wat meer uit maken, voordat ik z'n nieuwste boek koop.
Er lagen drie overrijpe bananen op de fruitschaal. Dat betekent dat er een bananenbrood gebakken moet worden. In 'Plenty More' van Ottolenghi staat een recept met pecannoten. Dat leek me een heerlijke combinatie.
Eigenlijk is het recept heel eenvoudig. Er gaan geen bijzondere ingrediënten in naast de bananen en pecannoten. Voor de afwerking roostert Ottolenghi de plakken brood en besmeerd ze met tahin, honing en grof zeezout. Dat heb ik achterwege gelaten
Het brood was heerlijk van smaak, knapperig aan de buitenkant, niet te zoet, een lekkere bite door de noten. Ik vond de binnenkant iets te klef. Hij had misschien nog iets langer in de oven gekund.
De zomer loopt op z'n einde. Dat vind ik helemaal niet erg, want dan komen de lekkere herfstgerechten weer op het menu te staan. Nu is dit niet perse een gerecht voor de herfst, maar het smaakt met slecht weer toch beter dan wanneer het buiten 25 graden is.
Ossenstaart is heerlijk smaakvol stoofvlees. Ik maak het eigenlijk te weinig. Sinds enkele maanden ga ik naar een andere slager die prachtig rundvlees uit de regio verkoopt. Zo ook deze stukken ossenstaart. Het is een heerlijk stoofgerecht dat ideaal is voor de slowcooker. Een gewone stoofpan kan natuurlijk ook.
Wij aten dit met aardappeltjes en sperzieboontjes. Met rijst of pasta is het ook lekker.
Een leuke blog met ossenstaartfans is ministerieetenendrinken.nl. Ik werd door deze blog enthousiast om dit gerecht te maken.
Dit is weer een heerlijk dessert voor een grote groep. Makkelijk om voor te bereiden en het presenteert prachtig, of niet? De smaak lijkt erg op tiramisu, het is alleen iets steviger. Ik denk dat ik dit misschien nog wel lekkerder vind. Na een uitgebreide maaltijd is een half plakje wel genoeg. Al kon ik later op de avond nog best een stuk op. En de dag erna bij de koffie ook...
De twee plakken die over waren heb ik ingevroren. Ik moet zeggen dat het daar niet lekkerder van wordt. Het wordt iets zompiger.
Dus nodig veel mensen uit en eet dit dessert in een keer op. Of maak de helft en gebruik een klein cakeblik.
Dit recept komt uit het prachtige boek 'Mijn favoriete desserts' van Janneke Philippi.
Dit heerlijke en feestelijke dessert maak ik al jaren elke zomer. Het is makkelijk om te maken en je kunt het prima de dag voordat je bezoek komt voorbereiden. De mousse is zacht en luchtig en het zoete past heel goed bij rood zomerfruit.
Het is elke keer weer een succes, dus bij de volgende familie-bbq maak ik het weer!
Dit is een heerlijk frisse zomercake door de frambozen en citroen. De yoghurt in het beslag zorgt voor een zachte structuur en de buitenkant is goudbruin en knapperig.
Zo eet ik een cake graag.
Het recept zag ik in 'Het Farmhouse Cookbook'. Daar wordt de cake na het bakken nog bestreken met een mengsel van suiker en citroensap. Ik heb het niet gemist, moet ik zeggen.
Deze cake viel hier erg in de smaak en ik ga hem vaker maken met zomerfruit. Je kunt ook bramen of blauwe bessen gebruiken.
Ah, weer een gadget erbij! Ik heb de spiraalsnijder van Gefu al maanden in de kast liggen en had er al eerder wat mee geëxperimenteerd. Met de snijder kun je dunne sliertjes maken van groente. Voor courgette en wortel is het ideaal, ben ik achter. Voor komkommer geldt dat niet: doordat de binnenkant nat en zacht is wordt dat een soort natte rasp.
Nu we weer courgettes uit eigen tuin hebben, heb ik de snijder weer uit de gadget-la gehaald. Deze zogenoemde courgetti is namelijk erg lekker! Je hebt toch het idee dat je pasta eet en dat bijt lekker. In werkelijkheid eet je alleen groente en kun je gerust een bord vol opscheppen.
Courgetti kun je ook prima rauw eten. Ik verwarm het liever heel kort in de koekenpan, zodat het een warme maaltijd wordt in plaats van een salade. Zorg er wel voor dat je het niet te lang verwarmt, want dan wordt de courgette zacht en vochtig. Het is lekker als het een beetje een bite houdt.
Serveer de courgetti met pesto en tomaatjes als licht hoofdgerecht, met bijvoorbeeld een stuk gebakken zalm. Ook leuk als bijgerecht.
Het is niet een apparaatje dat ik veel zal gebruiken, maar ik moet eerlijk zeggen dat het wel mooi werkt en het presenteert ook leuk. Volgende keer is de wortelsalade aan de beurt.
Dit is een heel bekend kipgerecht uit Sichuan. In het boek van Fuchsia Dunlop staan allemaal verrukkelijke Chinese gerechten. De saus is een beetje zoet en je kunt het zo pittig maken als je zelf wilt door meer of minder chili olie of sichuanpeper toe te voegen. Juist die sichuanpeper maakt het tintelend pittig.
Wij hebben inmiddels een goed gevulde voorraadkast met de goede sojasauzen, sesamolie, chinkiangazijn en Shaoxing rijstwijn. Dan hoef je alleen maar kip, lente-ui en pinda's te kopen. Een makkie. Snel te bereiden en ik denk dat iedereen dit lekker vindt. Serveer met rijst en bijvoorbeeld nog roergebakken spinazie met knoflook en sesamolie.
Wij eten ook altijd deze komkommersalade bij een Chinees menu.
Dit is een topgerecht! Vergeet de afhaalchinees en ga koken uit de boeken van Fuchsia Dunlop.
In de moestuin hebben we gewone courgettes, maar ook ronde en gele. De smaak van de laatste twee vind ik iets minder lekker dan de echte groene. Maar het oog wil ook wat. Ronde courgettes zijn leuk om te vullen. Met een rijstvulling met bijvoorbeeld krenten, pijnboompitten en kruiden. Een gehaktvulling vind ik ook lekker. Eerder maakte ik wel eens een gehaktmengsel met rauw gehakt dat ik in de courgettes deed en in de oven liet garen. Het gehakt wordt dan een soort gehaktbal in de courgette. Dat eet minder lekker dan wanneer het gehakt rul is. Het blijft zo ook smeuïger.
Je kunt natuurlijk van alles toevoegen aan het gehakt. Mais of fetablokjes bijvoorbeeld. Dit is een soort Turkse vulling. Nu met rundergehakt, maar lamsgehakt is ook lekker.
Weer een salade van Ottolenghi, met groente in de hoofdrol. In het boek 'Plenty more' staat dat het een herfstige salade is. Ik vond het met de kom op schoot in de ligstoel in de tuin ook heerlijk. Je kunt hier lekker van dooreten en wat overblijft is de dag erna geschikt voor de lunch. Volgende keer laat ik de kaas denk ik weg. Door de dressing worden de kaasblokjes nat, en dat vond ik niet zo geslaagd.
